Kuzey Kıbrıs'ta üç tür serbest mülkiyet hakkı vardır;
Kuzey Kıbrıs'ta 1974'ten önce Kıbrıslı Türkler, İngiliz gurbetçiler ve diğer milletlere ait olan arazi 'temiz mülkiyet hakkına' sahip olarak kabul edilirdi ve bu nedenle bu temiz mülkiyet hakkına sahip yerler, yeniden inşa etmek için satıldığında veya bir geliştirme projesinin parçası olduğunda fiyatı yükselir. Bu tür tapulara sahip arsalar günümüzde oldukça az bulunmaktadır.
Bu tapu çeşidi, Kıbrıslı Türk sahibine bu arazinin Güney'de sahip oldukları eşdeğer arazi parçası karşılığında verildiği anlamına gelir. Bu tür arazilerin özellikle denize yakın yerlerde bulunması giderek zorlaşmaktadır. 1974'te birçok Kıbrıslı Rum güneye kaçtı ve daha az sayıda Kıbrıslı Türk kuzeye kaçtı. Her ikisi de evlerini, arazilerini ve binalarını geride bıraktı. KKTC hükümeti, Güney'de toprak ve mülklerini geride bırakan Kıbrıslı Türklerin 'zararlarını' KKTC'ye kaydettirebilecekleri bir 'takas' sistemi yürütmüştür. Güneyden kaçan Kıbrıslı Rumlar tarafından terk edilen Kuzey'deki arazi ve mülkleri 'takas' esasına göre devralmalarına olanak tanındı.
Çatışmanın ardından KKTC, savaş gazileri ve ailelerini sahibi olmayan araziler ile ödüllendirdi ve nüfusu artırmak için Türk vatandaşları yeniden KKTC'ye yerleşmeye davet etti. Bu bir takas işlemi değildir. Devlet hizmeti karşılığında verilmiştir. Bu nedenle, Kıbrıs sorununun gelecekteki siyasi çözümünün bir parçası olarak bir miktar tazminat ödenebilir.
Mevcut KKTC Anayasası, 1974 öncesi Kıbrıs Rum tapu senetleri açısından herhangi bir fark yaratmamaktadır ve bunların çoğu KKTC hükümeti tarafından kamulaştırılarak Kıbrıslı Türklere verilmiştir.
KKTC tarafından bazı mülkler 49 yıllık kiralanmaktadır.