در قبرس شمالی سه نوع مالکیت مطلق وجود دارد.
تا پیش از سال 1974، «سند مالکیت تامّ زمین‌های پیش از 1974» متعلق به قبرسی‌های ترک‌تبار، مهاجران انگلیسی و سایر ملیت ها بود. این زمین‌ها به‌واسطه داشتن امتیاز «سند تامّ مالکیتی»، زمانیکه به‌قصد توسعه مجدّد و یا بعنوان قسمتی از پروژه‌های توسعه‌یافته فروخته‌شدند، ارزش و قیمت زیادی کسب کردند. در حال حاضر پیدا کردن زمینی با چنین سندی بسیار دشوار است.
همانطور که از نام این سند برمی‌آید، صاحبان قبرسی ترک‌تبار این زمین‌ها را با قطعه زمینی معادل در جنوب تعویض کردند. یافتن این قطعه زمین‌ها بخصوص آنهایی که نزدیک به دریا هستند روز‌به‌روز دشوارتر می شود. در سال 1974 بسیاری از قبرس های یونانی‌تبار جنوب و تعدادی از قبرس های ترک‌تبار شمال را ترک کردند و هر دو گروه خانه، زمین و ساختمان های خود را از دست دادند. دولت TRNC سالهاست که سیستم "مبادله" را اجرا کرده‌است(معروف بهEsdeger است که eshtare تلفظ می‌شود)، به‌موجب آن قبرسی‌های ترک‌تبار که زمین و املاک خود را در جنوب از دست‌داده‌بودند، می‌توانستند" ضرر "خود را در سیستم دولتی TRNC ثبت‌کنند و درعوض به آنها امتیازاتی داده‌شد که بتوانند زمین و املاک شمال قبرس را که متعلق به قبرسی‌های یونانی‌تباری بود که از جنوب فرارکرده‌بودند، به صورت «مبادله‌ای» بدست‌آورند.
پس از درگیری‌ها، دولت TRNC زمین‌هایی را که در‌گذشته به کهنه سربازان جنگی یا خانواده‌هایشان اهدا کرده‌بود و اکنون از سکنه خالی شده‌بودند را به منظور افزایش جمعیت، به شهروندان ترک اعطاکرد و از آنها خواست که مجدّداً در این سرزمین‌ها ساکن شوند. در آن موقع بر سر این زمین‌ها هیچگونه مبادله ای صورت‌نگرفت، بنابراین ممکن است در آینده در توافق‌نامه‌ای سیاسی بر سر مسئله‌ی قبرس،بخشی از آن برای پرداخت غرامت در نظر گرفته‌شود.
قانون اساسی فعلی TRNC هیچ توجه خاصی به سند مالکیت زمین‌های متعلق به قبرسی‌های یونانی‌تبار پیش از سال 1974 ندارد و بیشتر آنها توسط دولت TRNC سلب مالکیت شده و به قبرسی‌های ترک‌تبار اعطا شده‌اند.
TRNC برخی از املاک را با اجاره‌نامه‌های 49 سال ارائه می‌کند.